Aşkın ve Şarabın Efendisi

Ömer Hayyam'ı bizim nesille Amin Maalouf tanıştırdı. Semerkant'ın kahramanı, bilge şair, bilim adamı, yıldız gözlemcisi-astrolog Hayyam, Maolouf'un etkileyici anlatımıyla kalbimizde taht kurdu. Kendisi basit şiirin efendisi, garip akımının ata babası. Yazdıkları şiirler hep bir anonim kaldı, birileri imitasyonlarını yaptı. Gerçekten o mu yazdı o şiirleri hiç bir zaman emin olamayacağız.

Şimdi sözü Aşkın ve Şarabın Mucize efendisine bırakıyorum:

Büyük bir ızdırabın içinde teselli veriyor;

Şu olan biten var ya, boş ver ona

Taş yağsın isterse çok sürmez

Dakika şaşma dakika yaşamana bak

Ne geçmişi düşün, ne gelecekten kork

Benim ben!; 

Her gün biri çıkar, başlar, benim ben demeye,

Altınları, gümüşleriyle övünmeye,

Tam işleri dilediği düzene girer,

Ecel çıkıverir pusudan: Benim ben, diye.

Arada bana da sesleniyor sabahları;

Kalk haydi, ebediyyen uyuyacağız zaten

Ve kukla sahnesi;

Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz:

Kuklacı felek usta, kuklalar da biz.

Oyuna çıkıyoruz birer, ikişer;

Bitti mi oyun sandıktayız hepimiz.

Bu konuda adaşım, senle %100 aynı fikirdeyim;

Zamanın iki yüzü var, dedi kendi kendine hayyam, iki boyutu; uzunluğunu güneşin seyri belirliyor, kalınlığını ise tutkular.

Hayyam'ın ızdıraba ve karanlığa ilaç olarak sunduğuna bir bakın:

Istıraptan belin büküldüğünde,

Dünyanın üzerine ebedi bir gece çöksün istediğinde,

Yağmurun ardından ışıldayan yeşilliği düşün,

Düşün bir çocuğun uykudan uyanışını